ေက်းေတာရြာ သို႕ အလည္တစ္ေခါက္

“ေဟး ... လာၾက လာၾက ေရာက္လာ ၾကၿပီေပါ့ ကဲ ညီေလး က ေမာ္ေတာ္ ဦးခန္း ကိုသာ သြားလိုက္ အကိုနဲ႕ တူတူ ေမာင္းၾကတာေပါ့.။”

ဒီလို ေျပာလိုက္သူက ၾကည္ဆိပ္ လို႕ ေခၚတဲ့ ရြာက ေက်းရြာေကာင္စီ ဥကၠဌ လဲ ျဖစ္ ရြာနဲ႕ၿမိဳ႕ကို ဆက္သြယ္ေပး ေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ဆက္သြယ္ေရး ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ ကို ပိုင္ဆိုင္သူလဲ ျဖစ္တဲ့ ကိုေအာင္သူပါ.........။

ဒါနဲ႕ ေမာ္ေတာ္ဦးခန္းမွာ ပါလာတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေက်ာပိုး အိပ္ေလး ကို ဘုတ္ခနဲ ပစ္ခ်လုိက္ ၿပီး ေမာ္ေတာ္ေပၚ ပါလာသူေတြ ကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ မိေတာ့ မ်က္မွန္း တန္းေနမိတဲ့ သူ သံုးေလးဦး ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ သူတို႕ ကိုနႈတ္ဆက္လိုက္တယ္..။

“ေဟ့ ကိုလင္း ရြာလိုက္လည္ မွာလား ဒါဆို အိမ္မွာ တည္းရမယ္ေနာ္”
ဒီလို ေျပာလိုက္သူက ကိုၾကည္လင္း သူက ရြာက ထြက္တဲ့ ပုဇြန္ ေတြ ကို လုိက္ေကာက္ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚက ငါးဒိုင္ ေတြ ကိုလုိက္သြင္းသူ ကုန္သည္ ေပါ့ဗ်ာ..။

“ေအာင္မယ္ ေဟ့ ၾကည္လင္း မင့္အိမ္ လိုက္တည္း ရင္ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ကိုလင္း က အရင္ကတဲ က ပုဇြန္ ဖမ္းတာ ၾကည့္ခ်င္တယ္ ေျပာေျပာေနတာ အခုလဲ ပုဇြန္ဖမ္းတာ ၾကည့္ခ်င္လို႕ လိုက္လာတာပဲ မဟုတ္လား ဒီေတာ့ ငါ့ အိမ္မွာ တည္းမွာေပါ့”
အခုလို ၾကားကဝင္ေျပာသူက ကိုစိုးေမာင္ သူက ပုဇြန္ ကိုယ္တိုင္ဖမ္း ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ၿမိဳ႕တက္ေရာင္းသူ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ပုဇြန္ဖမ္း တာ အလြန္ၾကည့္ခ်င္သည္ ဟုေျပာဖူးေတာ့ သူ႕အိမ္ ကို အလည္ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္..။

“ကဲ ကဲ စကားမ်ား မေနၾကနဲ႕ ေလာေလာဆယ္ ဒီေန႕ ငါ့ အိမ္မွာပဲ တည္းရမယ္ ေနာက္ေန႕မွ သူ စိတ္ေပ်ာ္ရာ လိုက္တည္း ပေလ့ေစ ေမာ္ေတာ္ ထြက္မယ္ ေရတက္ နဲ႕လိုက္မွ ရြာကို မိုးမခ်ဳပ္ခင္ေရာက္မယ္” လို႕ ကိုေအာင္သူ ဝင္ေျပာလိုက္မွ ဟိုနွစ္ေယာက္လဲ ျငိမ္သြားေတာ့မယ္..။

ဒါနဲ႕ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ကမ္းနားေစ်း ေဘးက ေမာ္ေတာ္ ဆိုက္ကပ္ထားရာ ကေန ေမာ္ေတာ္ေလး ဟာ ေလေလး တစ္ျဖဴးျဖဴး စင္ေရာ္ ငွက္ကေလး ေတြက ဝိုင္းရံ ပ်ံသန္းရင္း လႈိင္ျမစ္ ေရအျပင္ ကို ေမာ္ေတာ္ဦး နဲ႕ ေရပန္းတဖြားဖြား ထေအာင္ ထိုးခြဲ ရင္းနဲ႕ ၾကည္ဆိပ္ ရြာေလး ရွိရာ ကို ဦးတည္ ခုတ္ေမာင္းလာခဲ့ပါျပီ..။

လမ္းခရီးမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ကမ္းနား တစ္ေလွ်ာက္က ဆန္စက္ ေတြ စက္ေလွ သမၺာန္ ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ျမင္ကြင္း အသစ္ အဆန္း ေတြပါပဲ ဒီလိုနဲ႕ ကိုေအာင္သူက ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေမာ္ေတာ္ ေမာင္းတာ သင္ေပးရင္း ကိုစိုးေမာင္ နဲ႕ ကိုယ္ၾကည္လင္း ကို စကားေျပာရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္ဖူး ေသးတဲ့ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသ က ၾကည္ဆိပ္ ရြာကေလး ကို စိတ္ကူးထဲမွာ ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနမိပါတယ္...။

ညေနေစာင္း ေလာက္မွာ ျမစ္မၾကီး ကေန လမ္းခြဲျပီး ေခ်ာင္း ေလးထဲ ကို စတင္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါျပီ ဒီေခ်ာင္းေလး ဟာ သူတို႕ ရြာ ကို သြားရာ တစ္ခုတည္းေသာ ေရလမ္းေၾကာင္းပါ အဲဒီေခ်ာင္းေလး တစ္ေလွ်ာက္ မွာပဲ ရြာေပါင္း မနည္းပါဘူး ရွိပါတယ္ အဲဒီအထဲက ၾကည္ဆိပ္ ရြာဟာ ေခ်ာင္းထိပ္ အက်ဆံုးပါ ဒါေၾကာင့္ ေခ်ာင္းမၾကီး တစ္ေလွ်ာက္ ဝင္လာရင္ သူတို႕ရြာကို ဦးဆံုးေရာက္ပါတယ္..။

ေခ်ာင္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဓနိေတာ ေတြခ်ည္းပါပဲ အဲဒီေတာ့မွ အိမ္ေတြမွာ အမိုးမိုးတဲ့ ဓနိေတြ ရဲ့ မူရင္း အပင္ ကိုျမင္ဖူးေတာ့တာပါ.. အပင္က ပင္စည္ လံုးက သိပ္မျမင့္ပါဘူး အရြက္ေတြ ကသာ အုန္းပင္ အရြက္နဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္တူျပီး ပင္စည္နဲ႕ ဓနိလက္ (အုန္းပင္ကထိုးထြက္ေနတဲ့ အရြက္ေတြ ပါတဲ့ အကိုင္းကို အုန္းလက္ လို႕ေခၚလို႕ ဓနိလက္ လို႕ေျပာတာပါ) ၾကားထဲမွာ ထန္းသီး သီးသလိုပဲ ဓနိသီးေတြက အခိုင္လိုက္ေလး ေတြ တြဲေလာင္း က်ေနပါတယ္.. သူ႕ရဲ႕ပင္စည္ ကလဲ လူေတြ ေပါင္ရင္း ထက္ပိုမျမင့္လို႕ ထန္းပင္ထက္ စာရင္ ဓနိသီး ခူးရတာ အႏၱရယ္ ပိုကင္းပါတယ္ တစ္ခု ရွိတာက ဗြက္ေပတာ တစ္ခုပါပဲ သူက ေရေတာထဲမွာ မွ ေပါက္တာေလ ..။

ဒီလိုနဲ႕ ရြာ အေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ ကို ဆက္ေပးျပီး ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ေဆာက္ထားတဲ့ ရြာေခ်ာင္းကူူး တံတားေလး ေဘးမွာ ေမာ္ေတာ္ ဆိုက္ကပ္ ပါျပီ ဒီေနရာေလး ဟာ ရြာအတြက္ ရြာလည္ေခါင္ အကြက္အကြင္း က်တဲ့ ေနရာေလးေပါ့ တံတားေပၚမွာ ေတာ့ ၿမိဳ႕တက္သြားတဲ့ မိခင္ဖခင္ေတြနဲ႕ ဇနီးလင္ေယာက်ၤား ေတြကို လာႀကိဳသူေတြနဲ႕ ျပည့္နွက္လို႕..။

ကၽြန္ေတာ္ တို႕ တက္သြားတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကေလး လူႀကီး ကၽြန္ေတာ့္နားဝိုင္းလာျပီး ျမိဳ႕သား သူတို႕ရြာ လာလည္တယ္ ဆိုလို႕ ျပံဳးရႊင္တဲ့ မ်က္နွာေတြ နဲ႕စူးစမ္း ေမးျမန္းၾကပါေတာ့တယ္ ေက်းရြာသားေတြ မွာ ရန္ကုန္ ကဆိုတာနဲ႕ နတ္ဘံု နတ္နန္း ကလာတဲ့သူ လို႕ထင္ေနတတ္ၾကတယ္ဗ် ရန္ကုန္ ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးမွာ လဲ လူတန္းစား ေပါင္းစံု ေက်းရြာ လို ရပ္ကြက္ ေတြမွာ ေနတဲ့ သူေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာ မသိၾကဘူးေလ..။

ဒီလိုနဲ႕ ပဲ အဲဒီေန႕ေတာ့ ကိုေအာင္သူ အိမ္ မွာပဲ တစ္ညအိပ္လိုက္ပါတယ္ သူကေတာ့ ရြာသူေဌး ဆိုေတာ့ မီးစက္ ေတြ ဘာေတြနဲ႕ ရြာတစ္ရြာ ေရာက္တဲ့ အရသာ ကို မခံစား ရပါဘူး ေနာက္တစ္ေန႕မွ ညေနပိုင္း ကိုၾကည္လင္းက ကၽြန္ေတာ့္ ကို သူ႕အိမ္ မွာ တည္းဖို႕ လာေခၚပါတယ္..။

ကိုၾကည္လင္း တို႕ အိမ္မွာ တည္းခဲ့စဥ္..။

ကိုၾကည္လင္းက ပုဆိုးတိုတို အက်ီမပါ ေက်ာဗလာ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့ ေက်ာပိုး အိတ္ေလး ကိုလြယ္ျပီး ေရွ႕ကေန ရြာလမ္း အတိုင္း သူ႕အိမ္ ရွိရာကို ေပ်ာ္ရႊင္ တက္ႂကြတဲ့ ေျခလွမ္း ေတြနဲ႕ ဦးေဆာင္ ေခၚယူလာပါတယ္..
ရြာလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ က အိမ္ေတြက ျမင္သမွ် လူကိုလဲ “ကိုလင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ မွာ တည္းမွာဗ် ”ဆိုျပီး လိုက္ေျပာေနပါတယ္..

ေလွ်ာက္လွမ္းခ်ိန္ သိပ္မၾကာလိုက္ခင္မွာပဲ သူ႕အိမ္ ျခံဝင္း ေလးထဲ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ သူ႕သားေလးေတြ သမီးေလး ေတြက ဝိုင္းျပီး ႀကိဳၾကတယ္..
အိမ္ေပၚေရာက္ ျပီး အထုပ္ေလး ခ်ျပီးတာနဲ႕ ကိုၾကည္လင္းက
“ကဲ ညေနစာ ဟင္းစားေလး လုပ္လိုက္အံုးမယ္ ခဏေနာ္”
ဆိုျပီး ခေလး ေတြနဲ႕ အိမ္ေအာက္ ကိုဆင္းသြား ျပီး ခဏအၾကာမွာ ၾကက္ေအာ္သံ ေတြ ၾကားျပီးေတာ့ အသံေတြ ျငိမ္သြားတဲ့ အခိုက္ အိမ္ေပၚ ျပန္တက္လာျပီး ကေလးေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပး သူ႕မိန္းမ ကို ဟင္းခ်က္ တဲ့ ကိစၥေတြ ညႊန္ၾကားလိုက္ နဲ႕ အေတာ္ေလး အလုပ္ရႈပ္ ေနတယ္..

ဒါနဲ႕စိတ္ထဲ ေတြးလိုက္မိတာက ငါ့ေၾကာင့္ ေတာ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္းဆံုး ရႈံုးသြားရွာျပီ ဆိုတာနဲ႕ ျခံထဲ ဝင္လာခါ စက ဝင္းထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ စြာ အစာရွာစားေနၾကတဲ့ ၾကက္ေတြ ကို မ်က္စိထဲ ျမင္လာမိတယ္ အဲဒါနဲ႕ တစ္ဆက္ထဲ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ကိုပါ ျပန္သတိရ မိတယ္ ပံုျပင္ထဲ မွာ ရြာတစ္ရြာ အလည္သြားတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ သူတည္းတဲ့ အိမ္ ျခံဝင္းထဲ ဝင္တဲ့ အခ်ိန္ ျခံထဲ က ၾကက္ဖ တစ္ေကာင္ က သူ႕ ကိုလဲ ျမင္ေရာ ေျပးျပီး ခြပ္ပါသတဲ့ ဒါနဲ႕ သူက အိမ္ရွင္ ကို
“ဟာ ခင္ဗ်ား ၾကက္က အေတာ္ စြာတာပဲ ၾကက္ျခင္းမေျပာနဲ႕ လူေတာင္ မေၾကာက္ဖူး ခြပ္ရဲတယ္”
လို႕လဲ ဆိုေကာ.. အိမ္ရွင္က
“မဟုတ္ဘူးဗ် ဧည့္သည္ လာျပီဆိုရင္ သူတို႕ ကို သတ္ျပီး ဧည့္ခံ ေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိလို႕ ခင္ဗ်ား ကို ခြပ္တာပါ ”ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလးေလ ဟီ ဟိ...

ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ က

“အဲဒါမ်ိဳးေတြ မစားပါရေစနဲ႕ ကိုၾကည္လင္း တို႕ အတြက္လဲ တာဝန္ပိုပါတယ္ အကို တို႕ စားသလိုပဲ စားပါရေစ” ဆိုေတာ့
“ဒါဆို ေနာက္ေန႕ ပုဇြန္လံုး ဟင္းခ်က္ေၾကြးမယ္ ေနာက္ လယ္ၾကြက္ ဆီျပန္ ဒါမွ မဟုတ္ ဖား သား ၾကြပ္ေက်ာ္ ေလး ဒါမွ မဟုတ္ မယ္ညိဳသား ( မယ္ညိဳ ဆိုတာ ဗ်ိဳင္းနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ပါ သူက အျဖဴ မဟုတ္ပဲ အညိုေရာင္ ပါ ) ခ်က္ေၾကြးမယ္ အို မနက္ျဖန္ မနက္ ဟင္းစားရွာထြက္ၾက မယ္”..။

ထမင္းဝိုင္းျပီးေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္း နဲ႕ ထညက္ခဲေလး အခ်ိဳတည္း ရင္း အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ျပစ္ ေလးမွာ ေရဒီယိုေလး နာေထာင္ရင္း လေရာင္သာသာ ေအာက္မွာ စကားေျပာျပီး ခဏေနေတာ့ ဗိုက္တင္းတင္း နဲ႕ သူတို႕ ေခါင္းရင္းခန္း မွာ ျပင္ေပးတဲ့ အိပ္ရာမွာ ဝင္အိပ္လိုက္တာ ခဏေလာက္ပဲ ထင္လိုက္တယ္ ကိုၾကည္လင္း က လာနိႈးတာနဲ႕ လန္႕နိုးလာတယ္ အျပင္ ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲ မိုးမလင္းေသးဘူး ေမွာင္လို႕ လက္က နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ငါးနာရီ ေလာက္ရွိျပီ..။

“ကိုလင္း လိုက္မယ္ ဆိုလို႕ ေခၚေတာ့ မေခၚခ်င္ဘူး အိပ္ခ်င္ ဆက္အိပ္ေလ ပင္ပမ္း ပါတယ္ မလိုက္ပါနဲ႕ေတာ့”

“အာ ဘာလို႕ မလိုက္ရမွာလဲ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္ဖူးလို႕ အေတြ႕အၾကံဳ အသစ္ေလး ေတြ လိုခ်င္လို႕ ဒီကို တမင္ လိုက္လာတဲ့ ဟာကို”
ေျပာလဲေျပာရင္း ကမန္းကတန္း ထ မ်က္နွာသစ္ျပီး အဆင္သင့္ ျပင္လိုက္ပါတယ္

ကိုၾကည္လင္းကေတာ့ နဖူးမွာမီးအုပ္ေဆာင္းလို ဟာေလး ကို သားေရၾကိဳးနဲ႕ ေခါင္းကို ပတ္စီး ျပီး တပ္ဆင္ ထားေလရဲ့ လက္ထဲမွာလဲ လွံ တစ္ေခ်ာင္း ဓါးမ တစ္လက္ နဲ႕ ေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုလဲ လွံအေသး တစ္ေခ်ာင္း ေပးပါတယ္ ျပီးေတာ့ နွစ္ေယာက္သား ရြာျပင္ လယ္ကြင္းေတြ ဘက္ကို ထြက္ခဲ့ ၾကရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ လွံ ၾကီး ကိုင္ျပီး ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မုဆိုးၾကီး အလန္ကြာတာမိန္း လိုလို မုဆိုးေက်ာ္ ဖိုးေထာ္ လိုလို ေပါ့ေလ ( အဲဒီအခ်ိန္က ျမိဳင္ရာဇာ တြတ္ပီ မေပၚေသးပါ မုဆိုးေက်ာ္ဖိုးေထာ္ပဲ ရွိပါသည္)ရြာထိပ္နားေရာက္ ေတာ့ ကို္ၾကည္လင္း က အုန္းပင္ ပုေလး မွ အုန္းလက္ ကေလး သံုးေလးခု ကို ဓားျဖင့္ ဆြဲျဖတ္လိုက္ျပီး ေဘးသား ေတြ ကို သင္လိုက္ပါတယ္ ပထမ ေတာ့ ဘာလုပ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္လဲ မသိပါ ေနာက္ေတာ့ လယ္ကန္သင္းရိုး ေတြ ေပၚမွာ လွံကို ေျမၾကီးေပၚကို ရိုက္ရင္း ဆက္ေလွ်ာက္လာၾကပါတယ္ အဲဒါက အေကာင္ရွည္(ေႁမြကို အေကာင္ရွည္ဟုေခၚၾကသည္) ေတြ ေျပးေအာင္ တဲ့.။

ဒါနဲ႕ပဲ လယ္ကြင္းေတြ ထဲေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေရွ႕ဆီကလဲ မိုးေသာက္အာရုဏ္ အလင္းတန္းေတြက ထြက္ျပဴလာေနပါျပီ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးဟာလဲ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္လို႕ ပိုးေကာင္ေလး ေတြ ေအာ္သံနဲ႕ေခ်ာင္းထဲက အစာရွာေနတဲ့ ဘဲအုပ္ဆီက ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတဲ့ အသံေတြပဲ ၾကားေနရပါတယ္ လယ္ကန္သင္းေဘးက ျမက္ပင္ေလးေတြ ပိန္းပင္ ေလးေတြ ခ်ံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္း ေတြမွာေတာ့ နွင္းရည္ ေလးေတြ တင္က်န္ျပီး အားလံုး ဟာ စြတ္စို လို႕ေပါ့ မူလတန္း တုန္းက သင္ခဲ့ ရတဲ့

ရိုးတစ္ေလွ်ာက္
ျဖိဳးေမာက္ပါတဲ့ လယ္ပဒူ
အရြက္ခၽြန္း ကန္စြန္း ပုဇြန္စာနဲ႕
လြန္တရာ ကညိဳ႕ေပါတယ္
ေတာျဖစ္လို႕ထူ

ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးလို ပါပဲ..
ဒါနဲ႕ လမ္းမွာ ေတြ႕တဲ့ အဲဒီ ကန္စြန္းရြက္ေလး ေတြ ကညိဳ႕ ေတြ ကို ခူးျပီး ေက်ာေပၚက ပလိုင္းထဲ ပစ္ထည့္ ရင္း သားေကာင္ ရွာလာခဲ့လိုက္တာ ေဟာ ေတြ႕ပါျပီ ပထမဆံုး သားေကာင္ ထူးထူး ျခားျခားပါပဲ ေခ်ာင္းနဲ႕ ကပ္ေနတဲ့ လယ္ကြက္ထဲမွာ ညက ေရအတက္ နဲ႕ပါလာျပီး ေရက် သြားခ်ိန္ တင္က်န္ ေနခဲ့တဲ့ ငါးဘတ္ ၾကီး နွစ္ေကာင္ ပါဗ်ာ ေရစပ္စပ္ က်န္ေနတဲ့ လယ္ကြင္းထဲ တဝုန္းဝုန္း နဲ႕ ဗိုက္သား ျဖဴျဖဴ ၾကီးေတြ ေပၚေအာင္ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ေခ်ာင္းထဲဆင္းမယ့္ လမ္းကို ရွာေဖြရင္း ကူးခပ္ေနၾကေလရဲ့ ..။

ကိုၾကည္လင္း က အသာအယာ ပါပဲ ပါလာတဲ့ ေဆာင္ဓားရွည္နဲ႕ ေခါင္းကိုမွန္းျပီး ခုတ္လိုက္တာ ျငိမ္သြားပါေလေရာ ထံုးစံ အတိုင္း ပလိုင္းထဲ ေကာက္ပစ္ထည့္ ျပီး ခရီး ဆက္လာခဲ့ ၾကတယ္ လယ္ကန္သင္း ရိုး တစ္ေလွ်ာက္ က ျမင္ရတဲ့ တြင္းေတြ ကိုလဲ မ်က္ခ်ည္ မျပတ္ ၾကည့္လာတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ မွာေတာ့ တြင္းေတြ ကအကုန္ တူတူပဲဗ် ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ရြာသူရြာသား ေတြကေတာ့ သိတယ္ ဒါက ၾကြက္တြင္း ဒါက ေႁမြဝင္ထားျပီးျပီ ဆိုေတာ့ ေႁမြပဲ ရွိေတာ့မယ္ လို႕ ေျပာျပရင္းနဲ႕ ..

“ေဟာ ေတြ႕ျပီ ကိုလင္း ေရ ဒါက ပုဇြန္လံုး တြင္းကြ”

ေျပာေျပာဆိုဆို ငုတ္တုတ္ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ သူအသင့္ ယူလာတဲ့ အုန္းလက္ အလယ္သား ရဲ့ထိပ္ေလး မွာ ညက ၾကက္သား ခ်က္တုန္းက အေရခြံေလး ကို ခ်ည္လိုက္ျပီး တြင္းထဲ ကို အသာေလး ခ်လုိက္ တယ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တြင္းထဲ ကို ထိုးထည့္ သြားလိုက္တာ ခဏေနေတာ့ အုန္းလက္ ကေလး ဟာ လႈပ္ရွား လာပါတယ္ ဒါနဲ႕ ကိုၾကည္လင္ ျပန္ဆြဲထုတ္ တာ လားလား စီဒီ အျပားေလာက္ ရွိမယ့္ ဂဏန္း ၾကီးဟာ သူ႕ရဲ႕ သန္မာတဲ့ လက္မၾကီး နွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ၾကက္ေရခြံ ကိုညွပ္ထားလိုက္တာ အေပၚ ကိုေရာက္လာတဲ့ အထိပါပဲ ဒါနဲ႕သူလဲ ပလိုင္းထဲေရာက္ေပါ့ အဲလို နဲ႕ လယ္ပုစြန္ လံုး ေတြ ၁၀ ေကာင္ေလာက္လဲ ရေရာ ငါးလဲ ရထားတယ္ ဆိုေတာ့ အိမ္ ကို ျပန္လာ ခဲ့ၾကပါတယ္ အိမ္ျပန္လမ္း မွာ ကင္ပြန္းရြက္ေလး ေတြ ကင္းမုန္ သီးေလး ေတြလဲ ခုူးလာပါေသးတယ္..။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ပြဲေပါ့ဗ်ာ ေတာခ်က္ကေလး ေတြ ခ်က္ျပီး ေကၽြးတာ အဲဒါ က ညက ၾကက္သား ဟင္းထက္ အရသာ မွာ ဘာမွ မယွဥ္ နိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းပါ့ဗ်ား...။


ကိုစိုးေမာင္ တို႕ အိမ္မွာ တည္းခဲ့စဥ္..။

ညေနေစာင္းေတာ့ တစ္ခါ ကိုစိုးေမာင္ ကလာေခၚပါေလေရာ ကိုၾကည္လင္းက မထည့္ခ်င္ ထည့္ခ်င္ နဲ႕ ထည့္လႊတ္လိုက္တယ္ ...

ကိုစိုးေမာင္ အိမ္ က ေခ်ာင္းကမ္းပါး ေလးမွာ ကပ္ျပီးေဆာက္ထားတာဗ် အိမ္ေနာက္ေဖး ေရကျပင္က ေခ်ာင္းေရ နဲ႕ ကြက္တိ အဲဒီမွာ ကိုစိုးေမာင္ ရဲ့ ပါဂ်ဲရိုး ၾကီး အဲေလ သူ႕ရဲ့ ေလွ ကို ၾကိဳးနဲ႕ ခ်ည္ထားတာ ေတြ႕တယ္ ..။

“ကိုလင္း အခု ခဏေလာက္ အိပ္ခ်င္ ရင္ အိပ္ထား ေလ ညေန ေရစစ္ ခါနီးေလာက္မွ ထြက္မယ္” လို႕ ဆိုတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လဲ အိမ္ေရွ႕ ေလးမွာ ဖ်ာေလး ခင္းျပီး ခဏေမွး ေနလိုက္တယ္

ညဆယ္နာရီေလာက္ လဲ က်ေရာေရျပန္တက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလွကေလး ေပၚမွာ ေတာင္းေတြ ငါးဖမ္း ကိရိယာ ပိုက္ေတြ နဲ႕ မီးအိမ္ေလး ထြန္းျပီး သူ႕ ငါးဖမ္း အကြက္ ကို ေလွာ္ခတ္ လာခဲ့ ၾကပါေတာ့တယ္ သူတို႕ ငါးဖမ္း အကြက္ေလး ေတြက ရြာကေနျပီး တစ္နွစ္ တစ္ခါ ရြာပိုင္ ဧရိယာ ထဲက ေခ်ာင္းလက္တက္ ေလးေတြ ကိုေလလံ စနစ္နဲ႕ အငွား ခ်ထား ေပးတာပါ..။

သူ႕ငါ့းဖမ္း ကြက္ ကိုေရာက္ေတာ့ အသင့္ ေဆာက္ထားျပီးသား ေခ်ာင္းနေဘး က လယ္ေစာင့္တဲ လိုတဲ ေလး ေပၚမွာ ပစၥည္း ေတြ ေနရာ ခ်ျပီး အသင့္ ရွိေနတဲ့ မီးဖိုေလး ကို မီးေမႊးလိုက္ ပါတယ္ တဲကေလးက လူ ေလးေယာက္ ေလာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေနနိုင္ေလာက္တဲ့ အက်ယ္ အဝန္း ရွိတယ္..

ေရတက္လာျပီး ေရအီ သြားတဲ့ အခ်ိန္ (ေရတက္စရာ မရွိေတာ့လို႕ ေရေတြ မစီး ေတာ့ပဲ ျငိမ္ သြားတာပါ) က်ေတာ့မွ ကိုစိုးေမာင္ တစ္ေယာက္ ဒီဘက္ ကမ္းက ငုတ္တိုင္မွာ ပိုက္တစ္ဖက္ ကို ခ်ည္ ေနာက္တစ္ဖက္ ကို ဟိုဘက္ကမ္း ကို ေလွနဲ႕ သြားျပီး ထပ္ခ်ည္လိုက္ပါတယ္ ဒီပုဇြန္ ေထာင္တဲ့ ပိုက္က ျမင္ေအာင္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေရစစ္ လိုမ်ိဳး အဝက်ယ္ ျပီး အဆံုးမွာ က်ဥ္းသြားတာပါ ဒါေပမယ့္ သူ႕ပိုက္က အဆံုးမွာ အပြင့္ပါ အဲဒါကိုမွ ၾကိဳးနဲ႕ ခ်ည္ျပီး ပိတ္ထားပါတယ္...

ျပီးသြားေတာ့ တဲေပၚ ျပန္တက္လာျပီး ေရေႏြးေလး ေသာက္ျပီး ေစာင့္ေနပါတယ္ ေရအီရာ ကေန တစ္ျဖည္းျဖညး္ ျပန္က်လာေနပါျပီ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ေနေတာ့ ေလွေပၚ ေတာင္းေလး တင္ျပီး ေရလည္ေခါင္ က ပိုက္အဝ က ပိုက္ကို ကိုင္ျပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲတင္ေနပါတယ္ ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲဒီပိုက္ အတိုင္း ဟိုး ပိုက္ရဲ့ အဆံုးထိ ေလွနဲ႕ လိုက္သြားျပီးေတာ့မွခါးလည္ေခါင္ ကေနက်န္တဲ့ ပိုက္ အဆံုးပိုင္း ကို ေလွေပၚဆြဲတင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ပိုက္ရဲ့ အဆံုးပိုင္းမွာ အထုပ္ၾကီး တစ္ထုပ္လို ျဖစ္ေနျပီး အဲဒီထဲမွာ ငါးေတြ ပုဇြန္ ေတြ အျပည့္နဲ႕ေပါ့..။

အဲဒီ အထုပ္လိုက္ ေတာင္းၾကီးထဲ ကိုထည့္ ေနာက္ေတာ့ အဝက ခ်ည္ထားတဲ့ ၾကိဳးကို ေျဖျပီးသြန္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါးေတြ၊ပုဇြန္ထုပ္ ၾကီးေတြ က တျဖတ္ျဖတ္ ခုန္လို႕ ပိုက္ကို ၾကိဳးျပန္ခ်ည္ ေရထဲ ျပန္ခ် ထားျပီး တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကမ္းကို ျပန္ကပ္လာျပီး ေတာင္းနဲ႕တဲေပၚ ျပန္တက္လာပါတယ္...

ပါလာတဲ့ အမႈိုက္ေတြ ေရြး ငါးေသး ငါးမႊား ေတြ ေခ်ာင္းထဲ ျပန္လႊတ္ ျပီး သန္႕သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ပုဇြန္ေတြကို တစ္ခါ အမ်ိဳးအစားျပန္ခြဲ ျပန္ေရာ ပုဇြန္ထုပ္ၾကီး ပုဇြန္ဆပ္ထုပ္ ပုဇြန္ေက်ာ့ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ငါးေတြက သပ္သပ္တစ္ေတာင္းေပါ့ဗ်ာ ျပီးသြားေတာ့ ထြားေပ့ ဆိုတဲ့ ပုဇြန္ထုပ္ၾကီး ငါးထုပ္ ဆယ္ထုပ္ေလာက္ ကို သီတံနဲ႕ ထိုးျပီး မီးကင္ ၊ ျပီးေတာ့ လြယ္အိပ္ ထဲက ပုလင္း နွစ္လံုး ထုတ္ျပီး ဖန္ခြက္ တစ္ခြက္ထဲ ငွဲ႕ ၊ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထန္းရည္ ေတြလို႕ ထင္ပါတယ္ ..

ကိုစိုးေမာင္ လဲ ပုဇြန္ကင္ နဲ႕ ထန္းရည္ ခြက္ေလး ကိုင္ေျမွာက္ျပီး ေမွာင္မဲ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ကြင္းၾကီး ဘက္ကို လွည့္လို႕ ကြင္းပိုင္ အဖိုး သံုးေဆာင္ပါ ဘာညာ နဲ႕ တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ ျပီး ကြင္းပိုင္ေျမွာက္ လိုက္ ပါတယ္ ..

ကြင္းပိုင္ အလွည့္ လဲ ျပီးေရာ ဒီက ျမိဳ႕ပိုင္ေလး အလွည့္ေပါ့ဗ်ာ ဟိ ဟိ.. ပုဇြန္ ကင္နံ႕ေလး ေမႊးလာကတဲ က တံေတြးျမိဳျမိဳ ခ်ေနရတာ ထြက္စရာ တံေတြးေတာင္ အလွ်င္မမွီ ျဖစ္ေလာက္တယ္ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ခြက္တစ္ခြက္ ခ်ေပးျပီး ပုလင္းထဲ က အရည္ ေတြ ထည့္ေပးပါတယ္..

“ကိုစိုးေမာင္ က ထန္းရည္ ေတာင္ အဆင္သင့္ ထည့္လာပါလားဗ်..”

“ဟား ဟား ကိုလင္းကလဲ အဲဒါ ထန္းရည္မွ မဟုတ္တာ ဓနိရည္ဗ် ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ဘက္ေတြ မွာ ထန္းရည္ ထက္ ဓနိရည္ ကပိုေပါတယ္ေလ ထန္းရည္ က အညာဖက္မွာ ပိုေပါ တာ”..

အဲဒီေတာ့မွ ထန္းရည္ ဆိုတာ အျပင္ ဓနိရည္ ဆိုတာ ပါ ရွိပါလား ဆိုတာ သိလာတယ္ ..

ထင္ေတာ့ ထင္သားဗ် မေန႕ကတဲက ကိုၾကည္လင္း တို႕ အိမ္ မွာ ခြဲေကၽြးတာ ဓနိသီး ဆိုတာ ထန္းသီးနဲ႕ အတူတူ ပဲေနာ္ လို႕ေတာင္ ေျပာမိေသး ၾကည့္စမ္း အခု ဓနိရည္ ဆိုတာကလဲ ထန္းရည္ နဲ႕ အတူတူ ပဲ ဗ်..

ဒါနဲ႕ပဲ ဓနိရည္ တစ္ၾကိဳက္ ပုဇြန္ကင္ေလး ကို သံပရာ ရည္ေလး ညွစ္ျပီး တစ္ကိုက္ ကိုက္လိုက္ နဲ႕ ေက်းေတာ ရြာေလး ထဲက က်ယ္ျပန္႕လွတဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီး ကို ျဖတ္သန္း တိုက္ခတ္ လာတဲ့ သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ ေလ ကိုရႈရိႈက္လို႕ ရန္ကုန္ ေဟာ္တယ္ ၾကီးေတြ ေပၚက စည္းစိမ္ မ်ိဳးကို အရသာ ခံေနမိတယ္ ..

ည ၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ေတာင္းၾကီးေတြနဲ႕ ေလးငါးေတာင္းေလာက္လဲ ပုဇြန္ေတြ ငါးေတြ ရျပီ ဆိုေတာ့ ပစၥည္းေတြ သိမ္းျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝါးလံုးထိုး ဝင္ျပီး အိပ္လိုက္တာ မိုးဘယ္အခ်ိန္လင္း သြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး နိုးလာေတာ့လဲ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ပူပူေလး နဲ႕ ငါးရံ႕ေျခာက္ကေလး ကို ေရေႏြးေလး နဲ႕စားရတာ နတ္သုဓၵါ အလားပဲ ...

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုေအာင္သူေရာက္လာျပီး

“ကိုလင္း မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းတက္ ရမယ္ မဟုတ္လား ဒီေန႕ ေမာ္ေတာ္ရန္ကုန္ ျပန္တက္မယ္ သြားၾကရေအာင္ ”
ဆိုျပီးလာေခၚလို႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး လြယ္ ျပီး ေမာ္ေတာ္ ေပၚ တက္လာခဲ့ ရပါေတာ့မယ္ ေမာ္ေတာ္ ထြက္ခါ နီးေတာ့ တံတားေပၚ မွာ ရြာလည္ကၽြတ္နီးပါး လာျပီး ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ၾကတာကို ေမာ္ေတာ္ ေပၚကေန ျပန္လက္ျပရင္း ၾကည္ဆိပ္ ရြာကေလး ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ အျမင္ အာရံုမွာ တျဖည္းျဖည္း ေသးငယ္ မႈန္ဝါး ေပ်ာက္ကြယ္ ျပီး က်န္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္ ...

ဒီခရီးေလး နဲ႕ ရြာသူ ရြာသားေတြရဲ့ ရိုးသားျဖဴစင္မႈ ေတြ ခင္မင္ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္ မႈေတြ ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ဘဝ တစ္သက္မွာ ဘယ္ေသာ အခါ မွ ေမ႕ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး..။