ေက်နပ္ေနခ်င့္စဖြယ္ နံနက္ခင္းတခုရတယ္။ ေကာ္ဖီနံ႕တသင္းသင္း မစားရတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးနဲ႕၊ တီဗီြ အစီအစဥ္ေတြ စက္ရပ္ သတင္းေတြကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ေနတဲ့ အရသာ၊ အက္တာနက္ပါ ပိတ္ထားလို႕ ဘာမွသိခြင့္ မရတဲ့ အရသာ၊ မုန္႕ဟင္းခါး နဲ႕ ေကာ္ဖီရဲ႕ အရသာေပၚမွာပဲ စိတ္ကို စိုက္နွစ္ထားလိုက္ ရတဲ့ အရသာ....။
တဘဝလံုး ဟာ ေျပးလႊားေနခဲ့တယ္၊ ကေလးလိုေျပးလႊား၊ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လို႕ ေျပးလႊား၊ လူငယ္ တစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား၊ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား၊ အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား၊ေအာက္ေျခ လူတန္းစားလို ေျပးလႊား၊ စီးပြားရွာတဲ့ ဆီသည္မ လက္သုတ္ပဝါ စကားလံုးေအာက္မွာ ေျပးလႊား၊ ညီအကို မသိတသိ ညေနခင္းေတြမွာ ေျပးလႊား၊ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္း ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ အင္ဂ်င္ၾကီးေတြနဲ႕ အျပိဳင္ညလံုးေပါက္ ညေတြ ေျပးလႊား၊ သားသမီးေတြ ေျပးလႊား၊ စိတ္ေဇာအဟုန္ေတြ ေျပးလႊား...။
ေနာက္ဆံုး ေကာ္ဖီ တစ္ငံုစာေလးကို ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။
မေန႕ကနဲ႕၊ မေန႕တေန႕ကနဲ႕၊ လြန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္ကနဲ႕၊ သိပ္မကြာပါဘူး။ တျမန္နွစ္ကနဲ႕၊ ေလး ငါး ေျခာက္နွစ္ ေလာက္ကနဲ႕၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္နွစ္ေလာက္ကနဲ႕၊ အနွစ္နွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္ ဘာကြာလို႕တုန္း။ ဒါပဲ ဒီရုပ္ပဲ ဒီခႏၶာပဲ မိစာၦဒိဌိ လိုေတြးတယ္၊ ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိသာဟာ ဂ်ိဳးတက္ေနခဲ့ေပါ့၊ ေမာလွျပီ...။
ငါ နားခ်င္ျပီ၊ ငါ အေျပးရပ္ခ်င္ျပီ၊ ကိုင္း ငါခဏနားမယ္၊ ခုန စားခဲ့တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးရဲ့ အရသာကို စားျမံဳ႕ျပန္မယ္.။
ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးေလး အေၾကာင္းျပန္ေတြးမယ္၊ ျမည္ေနခဲ့လ်က္ မၾကားမိခဲ့တဲ့ ငွက္သံေလးေတြရဲ့ အသံကို ငါ နားစိုက္ေထာင္မယ္၊ ငါ အေျပးခဏရပ္မယ္၊ ေနာက္တနာရီမွာ ငါ ဘာလုပ္ေနမလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေတာင္ ငါ့ အေတြးထဲ အဝင္မခံေတာ့ဘူး..။
ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ ဝရံတာ ကေလးမွာ ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ ျမစ္တခုနဲ႕ မနီးမေဝးမွာ ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ နိုင္ငံတစ္ခုရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္အစြန္အဖ်ား တေနရာမွာ ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ ငါ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ေနတယ္၊ ဘာေရာဂါ အနာတရမွ ျဖစ္မေနသလို၊ ဘယ္လို ေဘးအႏၲရာယ္မ်ိဳးမွ မက်ေရာက္နိုင္ေတာ့သလို၊ ဘာတစ္ခုမွ အေရးတၾကီး ထလုပ္စရာ မလိုေတာ့သလို၊ ဘယ္အျဖစ္အပ်က္မွ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ေတာ့သလို၊ ေလမုန္တိုင္းၾကီးေတြ အေၾကာင္းေမ့ေလ်ာ့ကာ ခု လက္ငင္းဒိဌမွာ ကိုယ့္အသားကို ၾကည္စယ္ကလူလာတဲ့ ေလညွင္းကေလးအေပၚ သာယာလ်က္၊ ပန္းခ်ီေမာင္ဒီကို ျဖတ္ကနဲ သတိရလွ်က္၊ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခကို သတိရလွ်က္၊ ၁၉၉၀ မႏၱေလး နန္းေရွ႕ေန ကာလမ်ားကို သတိရလွ်က္၊ ေဖေဖ လို႕ မပီကလာ စ အေခၚခံရတဲ့ ေန႕မ်ားကို သတိရလွ်က္၊ ငါ ျပံဳးလိုက္မိသလား၊ ပါးျပင္ကို လက္နွစ္ဘက္က ကိုင္စမ္းမိတယ္...။
ငါ ေတာ္ေတာ္ေျပးခဲ့ရတာ၊ ငါ မရပ္မနားေျပးခဲ့တာ၊ ငါဟာ ေျပးလႊားျခင္းနဲ႕ အသားတက်၊ ေျပးလႊားျခင္းဟာ ငါ့ဘဝ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ကပ္ေစးနဲပင္ကအသီးလို ကပ္ပါေနတယ္၊ ေမာေနရက္နဲ႕ မေမာမပမ္းနိုင္ ဆက္ေျပးေနရတယ္၊ သံသရာစက္ဝန္းၾကီး တဝူးဝူူး လည္ပတ္ေနသလို ငါဟာ ေျပးလႊားျခင္း စက္ဝန္းၾကီးထဲမွာ တရစပ္ လည္ပတ္ေနရတယ္..။
အခုနက ေကာ္ဖီေသာက္တယ္၊ မုန္႕ဟင္းခါးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္၊ ေလျပည္ေလးက ေဝ့ပတ္လို႕၊ အိမ္ေပၚက ဆင္းျပီး ေျခလွမ္း တစ္ရာ သာသာေလာက္လွမ္းလိုက္တာနဲ႕ ျမစ္ကိုေတြ႕နိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အသိဟာ လူကို စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္က ေလ်ာ့က်ေစတယ္၊ ေလေျပကေလး တိုးတိုက္ေနတဲ့ ငါ့ အသားဟာ ေအးျမစျပဳလာ၊ အေရျပားေပၚက အေအးဓါတ္ဟာ ကိုယ္ထဲကို စိမ့္တိုးဝင္သြားတယ္၊ ေသြးေၾကာမႊာေလးေတြက တဆင့္ ခႏၶာတခုလံုးကို အေအးဓါတ္ေတြ ပ်ံ႕နွံ႕သြားတယ္၊ စိတ္အေျပးကို ရပ္လိုက္လို႕ ျငိမ္သြားတဲ့ အျငိမ္းဓါတ္ေၾကာင့္ နာမ္တရားေလးဟာ အပူရွိန္ေလ်ာ့က်လာတယ္၊ ရုပ္တရားနဲ႕ နာမ္တရား တို႕ရဲ့ ဆုံရပ္ျဖစ္တဲ့ ဟဒယ မွာ ကိုယ္တြင္း အေအးဓါတ္နဲ႕ စိတ္အေအးဓါတ္တို႕ ပက္ပင္းေတြ႕ၾကတယ္၊ ေပါင္းဖက္လိုက္ၾကတယ္...။
ပူေႏြးေနတဲ့ နွလံုးဟာ တဒုတ္ဒုတ္ ပံုမွန္ခုန္ရင္း ကိုယ္အပူခ်ိန္ကို လိုအပ္သလို ထိန္းညွိေပးေနလွ်က္......
ဝရံတာ၊ ျမစ္၊ မုန္႕ဟင္းခါး၊ သံသရာစက္ဝန္းၾကီး၊ ေလညွင္းကေလး၊ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး၊ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခ၊ ကိုဒီ၊ မႏၲေလးနန္းေရွ႕၊ မုန္႕ဟင္းခါး၊ ကပ္ေစးနဲသီးလိုအေျပး၊ ငွက္ကေလး၊ ဝရံတာ၊ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး၊ သံသရာစက္ဝန္းၾကီး၊ ေလညွင္းကေလး၊ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး၊ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခ၊ ေလညွင္းကေလး။ ။
ခင္ေအာင္ေအး
၆၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၉
တဘဝလံုး ဟာ ေျပးလႊားေနခဲ့တယ္၊ ကေလးလိုေျပးလႊား၊ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လို႕ ေျပးလႊား၊ လူငယ္ တစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား၊ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား၊ အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္လို ေျပးလႊား၊ေအာက္ေျခ လူတန္းစားလို ေျပးလႊား၊ စီးပြားရွာတဲ့ ဆီသည္မ လက္သုတ္ပဝါ စကားလံုးေအာက္မွာ ေျပးလႊား၊ ညီအကို မသိတသိ ညေနခင္းေတြမွာ ေျပးလႊား၊ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္း ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ အင္ဂ်င္ၾကီးေတြနဲ႕ အျပိဳင္ညလံုးေပါက္ ညေတြ ေျပးလႊား၊ သားသမီးေတြ ေျပးလႊား၊ စိတ္ေဇာအဟုန္ေတြ ေျပးလႊား...။
ေနာက္ဆံုး ေကာ္ဖီ တစ္ငံုစာေလးကို ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။
မေန႕ကနဲ႕၊ မေန႕တေန႕ကနဲ႕၊ လြန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္ကနဲ႕၊ သိပ္မကြာပါဘူး။ တျမန္နွစ္ကနဲ႕၊ ေလး ငါး ေျခာက္နွစ္ ေလာက္ကနဲ႕၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္နွစ္ေလာက္ကနဲ႕၊ အနွစ္နွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္ ဘာကြာလို႕တုန္း။ ဒါပဲ ဒီရုပ္ပဲ ဒီခႏၶာပဲ မိစာၦဒိဌိ လိုေတြးတယ္၊ ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိသာဟာ ဂ်ိဳးတက္ေနခဲ့ေပါ့၊ ေမာလွျပီ...။
ငါ နားခ်င္ျပီ၊ ငါ အေျပးရပ္ခ်င္ျပီ၊ ကိုင္း ငါခဏနားမယ္၊ ခုန စားခဲ့တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးရဲ့ အရသာကို စားျမံဳ႕ျပန္မယ္.။
ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးေလး အေၾကာင္းျပန္ေတြးမယ္၊ ျမည္ေနခဲ့လ်က္ မၾကားမိခဲ့တဲ့ ငွက္သံေလးေတြရဲ့ အသံကို ငါ နားစိုက္ေထာင္မယ္၊ ငါ အေျပးခဏရပ္မယ္၊ ေနာက္တနာရီမွာ ငါ ဘာလုပ္ေနမလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေတာင္ ငါ့ အေတြးထဲ အဝင္မခံေတာ့ဘူး..။
ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ ဝရံတာ ကေလးမွာ ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ ျမစ္တခုနဲ႕ မနီးမေဝးမွာ ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ နိုင္ငံတစ္ခုရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္အစြန္အဖ်ား တေနရာမွာ ငါ ထိုင္ေနတယ္၊ ငါ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ေနတယ္၊ ဘာေရာဂါ အနာတရမွ ျဖစ္မေနသလို၊ ဘယ္လို ေဘးအႏၲရာယ္မ်ိဳးမွ မက်ေရာက္နိုင္ေတာ့သလို၊ ဘာတစ္ခုမွ အေရးတၾကီး ထလုပ္စရာ မလိုေတာ့သလို၊ ဘယ္အျဖစ္အပ်က္မွ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ေတာ့သလို၊ ေလမုန္တိုင္းၾကီးေတြ အေၾကာင္းေမ့ေလ်ာ့ကာ ခု လက္ငင္းဒိဌမွာ ကိုယ့္အသားကို ၾကည္စယ္ကလူလာတဲ့ ေလညွင္းကေလးအေပၚ သာယာလ်က္၊ ပန္းခ်ီေမာင္ဒီကို ျဖတ္ကနဲ သတိရလွ်က္၊ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခကို သတိရလွ်က္၊ ၁၉၉၀ မႏၱေလး နန္းေရွ႕ေန ကာလမ်ားကို သတိရလွ်က္၊ ေဖေဖ လို႕ မပီကလာ စ အေခၚခံရတဲ့ ေန႕မ်ားကို သတိရလွ်က္၊ ငါ ျပံဳးလိုက္မိသလား၊ ပါးျပင္ကို လက္နွစ္ဘက္က ကိုင္စမ္းမိတယ္...။
ငါ ေတာ္ေတာ္ေျပးခဲ့ရတာ၊ ငါ မရပ္မနားေျပးခဲ့တာ၊ ငါဟာ ေျပးလႊားျခင္းနဲ႕ အသားတက်၊ ေျပးလႊားျခင္းဟာ ငါ့ဘဝ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ကပ္ေစးနဲပင္ကအသီးလို ကပ္ပါေနတယ္၊ ေမာေနရက္နဲ႕ မေမာမပမ္းနိုင္ ဆက္ေျပးေနရတယ္၊ သံသရာစက္ဝန္းၾကီး တဝူးဝူူး လည္ပတ္ေနသလို ငါဟာ ေျပးလႊားျခင္း စက္ဝန္းၾကီးထဲမွာ တရစပ္ လည္ပတ္ေနရတယ္..။
အခုနက ေကာ္ဖီေသာက္တယ္၊ မုန္႕ဟင္းခါးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္၊ ေလျပည္ေလးက ေဝ့ပတ္လို႕၊ အိမ္ေပၚက ဆင္းျပီး ေျခလွမ္း တစ္ရာ သာသာေလာက္လွမ္းလိုက္တာနဲ႕ ျမစ္ကိုေတြ႕နိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အသိဟာ လူကို စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္က ေလ်ာ့က်ေစတယ္၊ ေလေျပကေလး တိုးတိုက္ေနတဲ့ ငါ့ အသားဟာ ေအးျမစျပဳလာ၊ အေရျပားေပၚက အေအးဓါတ္ဟာ ကိုယ္ထဲကို စိမ့္တိုးဝင္သြားတယ္၊ ေသြးေၾကာမႊာေလးေတြက တဆင့္ ခႏၶာတခုလံုးကို အေအးဓါတ္ေတြ ပ်ံ႕နွံ႕သြားတယ္၊ စိတ္အေျပးကို ရပ္လိုက္လို႕ ျငိမ္သြားတဲ့ အျငိမ္းဓါတ္ေၾကာင့္ နာမ္တရားေလးဟာ အပူရွိန္ေလ်ာ့က်လာတယ္၊ ရုပ္တရားနဲ႕ နာမ္တရား တို႕ရဲ့ ဆုံရပ္ျဖစ္တဲ့ ဟဒယ မွာ ကိုယ္တြင္း အေအးဓါတ္နဲ႕ စိတ္အေအးဓါတ္တို႕ ပက္ပင္းေတြ႕ၾကတယ္၊ ေပါင္းဖက္လိုက္ၾကတယ္...။
ပူေႏြးေနတဲ့ နွလံုးဟာ တဒုတ္ဒုတ္ ပံုမွန္ခုန္ရင္း ကိုယ္အပူခ်ိန္ကို လိုအပ္သလို ထိန္းညွိေပးေနလွ်က္......
ဝရံတာ၊ ျမစ္၊ မုန္႕ဟင္းခါး၊ သံသရာစက္ဝန္းၾကီး၊ ေလညွင္းကေလး၊ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး၊ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခ၊ ကိုဒီ၊ မႏၲေလးနန္းေရွ႕၊ မုန္႕ဟင္းခါး၊ ကပ္ေစးနဲသီးလိုအေျပး၊ ငွက္ကေလး၊ ဝရံတာ၊ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး၊ သံသရာစက္ဝန္းၾကီး၊ ေလညွင္းကေလး၊ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး၊ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခ၊ ေလညွင္းကေလး။ ။
ခင္ေအာင္ေအး
၆၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၉
အိမ္လည္ေရာက္လာပါတယ္ရွင္
ReplyDelete